Coronamaatregelen en het reptielenbrein

Het coronavirus is natuurlijk een gevaar, maar minstens zo angstaanjagend is de manier waarop het bestreden wordt.

Het eerste dat onze ministers lieten sneuvelen was de logica. Mensen werden daardoor niet langer gezien als gezonde wezens, maar als wandelende besmettingshaarden. was je vroeger een interessante kritische burger die het denken scherp hield als je kritische kanttekeningen wist te plaatsen bij adviezen van een overheidsinstituut zoals het RIVM of OMT, nu vindt men dat je pretendeert een viroloog te zijn of erger nog, je ondermijnt het gezag en je bent een gevaar voor de staat of  iemand die de gezondheid van anderen in gevaar brengt.

Met heftige beelden en indringende teksten wist het kabinet ons reptielenbrein te bereiken. Voortdurend moest benadrukt dat we het virus alleen ‘samen’ eronder kunnen krijgen en dat je een aso bent als je je niet aan de maatregelen houdt. Vanaf dat moment zien mensen hun vrijheid in rook opgaan wanneer een ander uit de pas loopt. En dan is het een kleine stap om iemand die zich niet aan de regels houdt, te gaan vertellen dat als hij covid krijgt, hij ook geen plek meer verdient op de IC.

Dat mensen doordrongen moeten worden van de ernst van de situatie is logisch,maar was het niet juist een teken van beschaving dat iedereen, zelfs als je denkt dat hij een moordenaar is, recht heeft op goede medische zorg?

Zonder dat we het ons realiseerden werd onze beschaving te grabbel gegooid toen ministers ons met kromme redenaties en in popie jopie taal gingen voorlichten, toen er alleen in woord maar niet in daad rekening gehouden werd met zwakkeren, toen er uitsluitend nog op de emotie gespeeld werd en wetenschap en feiten er niet meer toe deden en afgedaan werden met ‘dan snapt geen mens het nog.”

Maar waarom moeten we onze beschaving, logica en basisbehoeften inleveren ter bestrijding van een virus? Wordt de zorg er beter van? Worden we er weerbaarder van? Is een samenleving die voor onbepaalde tijd huisarrest heeft veiliger, gezonder en een oplossing voor de lange termijn?

Het better safe than sorry principe en gedragsbeinvloeding overheersen, waarbij niemand zich nog afvraagt voor wie het nu eigenlijk safe is en of het moreel wel te verantwoorden is dat het gedrag van mensen naar behoeven gestuurd wordt. De maatregelen en de communicatie erover blijken te weinig niveau te hebben om zo’n crisis te bestrijden. Na negen maanden zijn we nog steeds niet voorbij ons reptielenbrein en is er nog steeds geen ruimte voor maatwerk, noch voor een visie op gezondheidszorg of preventie (ventilatie, gezonde leefstijl en voldoende vitamine D, zink en C.)

Het goede nieuws is dat inmiddels wereldwijd artsen, juristen, wetenschappers en burgers zich inzetten om tot humane oplossingen te komen. Ze redeneren vanuit respect voor grondrechten, erkennen de basisbehoeften van mensen en houden hier rekening mee, simpelweg omdat een maatregel anders geen lang leven beschoren is, tenzij je een politiemacht inzet voor de handhaving.

Deze mensen steken hun nek uit en lopen daarmee het gevaar om weggezet te worden als wappie of erger nog hun baan te verliezen, hun account kwijt te raken op social media platforms of als staatsgevaarlijk te worden gezien. En dat alles omdat ze op zoek zijn naar hun waarheid en de discussie willen aangaan over hoe je het virus effectief bestrijdt en tegelijkertijd een positieve invloed kunt uitoefenen op de gezondheid en welzijn van mensen.

Ik ben maar een gewone burger en ben daarom intens dankbaar voor moed en de innerlijke beschaving van deze mensen, een beschaving die je blijkbaar nodig hebt om op te staan. Het enige dat ik kan doen is ze steunen en hopen dat ze het volhouden.